Truely Paradise.

"Agar firdaus baroye zamin ast,

     Hami ast o-hami ast o-hami ast..."

"If there is heaven on earth,it is here, it is here, it is here..."

So said Amir Khusro, or some mention it was Jahangir. And it is not just them who were smitten by the breathtakingly serene and beautiful Himalayan state; I too was, am....

Everything comes to a stand still when you feel the cool breeze against your face as you wade through the maze of light green water hyacinths on the Dal Lake inside the tiny little bright coloured shikara. The spectacular view of the mighty mountains, few of which are snow clad; the thousands of Kashmiri willow trees that frame the waters of the lake; few dozens of common terns, kingfishers, pigeons that fly by or watch you from a safe distance;  a few playful ducks swimming over a corner near a houseboat, the magic of the setting rays of the sun that dance over the water to create a picture that's forever etched in your heart.

If there is something that snaps you out of this trance, it is the hurry of the hawkers from the local bazar (most of which are shikaras as well) trying to catch the attention of hundreds of tourists like me for that last big sale of the day.

It is nearly an year since I went on a 10 day Kashmir - Leh -Laddakh dream trip. But this is a mystical story that I can narrate a thousand times over. Each day is still so fresh. Each frame gushing out of my mind like those crystal clear waters of Jhelam, full of energy as it jumps over those mountain rocks downstream.

Ever since we saw pictures and travelogue from a friend, Kashmir was on our travel bucket list. We carried it around for 2 or 3 years before finally planning and booking one. We booked the same tour operator, followed almost the same itenary and place of stays as them.

Little did we know when we booked how adrenaline kicking this trip would turn out to be. A few days before the trip commenced we got to know that there would be curfew imposed on the day we land @ Srinagar. Both Raj and I grew anxious over the safety quotient. After all we were travelling with 2 small kids on our own to a place which is mostly reported by media about curfews , riots, stone pelting, military attacks , terrorists etc etc etc. My comfort and assurance came from good friends and very own kashmiri couple Shabnum and Zahid (my colleague). A lot of guidance on what to look out for, where to go, where not go, where to get medicines for the mountain weather and finally to trust and go by what the locals tell you etc. etc. etc.
It was also comforting when I heard my brother in law Ashwin mention he knew some 20 other people among his friends circle going to Leh (ofcourse  I omitted the part that they might be travelling from Manali and not Srinagar like us).

So after months of wait we took off on Jet airways on 10th of July to the Indian capital city.  The flight was smooth and arrived ontime @ Delhi. Rajiv had already booked stay overnight near to the airport to ease our travel back to airport early morning the next day for our flight to Srinagar. I did wish I had time to take the young boys on a patriotic social study tour, but since it was already 10 PM and the fluttering butterflies in stomach made me decide otherwise. So we all just had a good nights sleep.

At the airport the next morning, Gautham and Siddharth were super excited and repeatedly asking curiously facts on Himalayas. "Will we get to see the snow from the flight?". I could not decide if i was more nervous about the curfew or about the flight journey at that time. I could just mumble "Probably ... yes we might".

Air India Flight was full and on time. It was the season of the holy  amaranth pilgrimage and most of the flight had either local residents homebound or pilgrims from different parts of India.  I made my customary calls back home to parents and parents in law and announced that we were about to board and would call them back once we reach Srinagar. I informed them that we will be dependent on wifi to call them back and that we might not be reachable. Shabnum had earlier warned me that other only local postpaid sim cards work at Kashmir.

I sat beside 2 ladies , guessing it was mother -daughter pair in their later 70's and 50's. I was seated at the aisle corner with these two ladies taking window. On the other side Gautham and Siddharth were still grumbling and fighting over the window seat. The lady's striking green eyes and wrinkled hands, rosary on her finger tips , prayer chants....we exchanged smiles. I slipped into my own prayers.

One hour into the flight,  Gautham shouted " Amma look out, snowwwwww mountainsssss " followed by ""wow"" s which came from all 3 boys and me. :).  I don't remember seeing clear blue sky against the wings of the plane and below was what seemed like a carpet of mountains of all colours here and there, snow clad at their tips. In between there were valleys full of pine trees and then there were something that dazzled like diamonds.  Actually lots... It seemed like solar panels; and then we were almost landing when I found out that it was the window shields of houses.

Srinagar airport reminded me of TVM airport itself. Small, like you arrived inside a house. However,

as soon as we landed and got out of the plane, I knew curfew thing was serious. There were security all around. There was a little bit if delay to pick up and security check our luggage again. There was a separate counter for Amarnath Yathra pilgrims where was a lot of debriefing, group formations and checks happening.

It was interesting to note that mostly there were maruthi vans around for local taxi. Ours too was one. Our driver was waiting for us when we came out after picking up the luggage.  We asked the driver if there was some place we could freshen up and set out on our planned 3 day Leh bound drive. He told us that the highway was blocked due to curfew and we could not exit to Sonvar the same day and should find accommodation to spend the night at Srinagar. This further tensed both of us up since we didn't plan to stay at Srinagar; we told the driver so. He said he would arrange at his relative's hotel. Rajiv and I again exchanged a nervous glance before we just said  yes to the offer. We had no one but him to trust. So he took us to a small hotel by the side of Dal Lake. He comforted us not to be worried and that it is all normal. He assured that by early morning next day the highway would clear up and after 6 pm when curfew is up we can do some sightseeing around Srinagar. It was hardly comforting.

At the hotel we forced ourselves and kids to sleep for a few hours after a while of watching some cartoon ; the only one in some channel I don't remember. The only attender / owner of the house cum hotel served us a good meal. Just as Rajiv and I wondered if it was really a hotel a young tourist couple popped up from at the counter. Again, we settled to talk just through eyes. It conveyed all. Atleast for me!

The driver came by and mentioned that roads would be clear early the next morning and we should be ready as early as possible to avoid the Amarnath pilgrim vehicle rush on the highway. He arranged a small shikara ride in the evening starting from our ""hotel" which was somewhere in one channels of the lake.

Eventhough I mentioned earlier that it was one the most joyous part of the Srinagar stay I have to mention that it is occasionally so filled with stench from garbage, plastic and other wastes dumped over the water , esp. on the channels before you enter the main lake area.

But once you get into the main lake, you forget about it. The instrinsic carpentry on some of the wooden houseboats are simply marvellous. One thing that sets apart the houseboats of Kashmir from their sisters in Kerala backwaters is that they don't move. They are just parked by the lake side  and offer stay or fine dine. Few of them mentioned the movies that were shot there. On the other side of the lake you can easily Pari mahal,  shankaracharya temple over a mountain.

Siddharth was at  ease pretending to pick "sea weeds from ocean" where was Gautham was freaking out since we stepped into the shikkara. He refused to let me even move my fingers saying the balance of the "boat" will be lost. He calmed down after a while though soaking in the sight of duck, ducklings playing in the water. I was more than glad when we stopped at a shikkara chai vendor. I tasted my first Kahwa tea and it instantly grew fond of it. The aroma of the rose, cinnamon and the flavour and crunch of the dry fruits in tea is quite unique. Another vendor managed to convince me to pose in the Kashmiri attire and click a few snaps with it. We bought a sweater and looked through the beautiful Kashmiri fabric before heading back to hotel for a quiet and peaceful night's sleep after dinner at local dhaba. Nothing great to mention over the food. It was the nearest one to our hotel and the only one that had something vegetarian.

Day 2

Early next day morning, at 5 am we set off to Sonvar after calling back home from the drivers phone that we were all safe and sound at Srinagar. Once we exited Srinagar and were on the highway, Rajiv mentioned he was relieved. The tense part of our journey was over. Although all along the drive to Sonvar there were armed military on the ground every 200 mtr distance it felt safe. We spotted atleast 10 or 20 helicopters enroute carrying pilgrims to the base camps and returning.

After 3 hours drive with a Kahwa and water break in between we reached the "swizz" looking Sonvar. It only reminded me of DDLJ and nothing else.


TBC......

































+

Life is nothing but cracking that nut!

മലയാളത്തിൽ ഇതെന്റെ ആദ്യത്തെ പോസ്റ്റ് ആണ് .അതിങ്ങനെ,ഇന്ന്,ഈ സംഭവത്തെ പറ്റി ആവണമെന്ന് നിമിത്തമോ ?

ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ മലയാളം പഠിച്ചിട്ടില്ല . ഒരു സമ്മർ വെക്കേഷന് ഓടനാവട്ടത്തു  പോയപ്പോൾ അവിടെ കസിന്സിനെ  പഠിപ്പിക്കാൻ വന്ന ട്യൂട്ടർ പറഞ്ഞു തന്നതും , എഴുതാൻ  പഠിപ്പിച്ച "തറ ","പറ ","പന " ആണ് എനിക്കറിയാവുന്ന മലയാളം.കഷ്ടിച്ച് തപ്പി തടഞ്ഞു വായിക്കാൻ അറിയാം .
അത്യാവശ്യം KSRTC ബസിന്റെ ബോർഡ്, റോഡ് അരികിലെ കടകളുടെ പേര്,സ്ഥലം ഇതൊക്കെ ആണ് എന്റെ മലയാള ലോകം . നിങ്ങളിൽ ചിലരെങ്കിലും ഇപ്പൊ മുഖം ചുളിക്കുന്നതു  എനിക്ക് കാണാം . :)


അപ്പോൾ ഇതെങ്ങനെ എന്നല്ലേ?ഞാൻ ഇംഗ്ലീഷിൽ ടൈപ്പ് ചെയ്യുമ്പോൾ ഗൂഗിൾ അതിനെ പരിഭാഷിച്ചു സ്പഷ്ട മലയാളത്തിൽ പകർത്തുന്നു.അതാണ് ഇവിടെ സംഭവിച്ചത് .:) റെക്കോളജി ഭഗവന്മാർക്കു നന്ദി.ഭാഷ ശുദ്ധി ,ഗ്രാമർ ,എഴുത്തു മലയാളം ഒന്നും എനിക്കറിയില്ല .മാപ്പാക്കണം.ഒരു സുഹൃത്തിനോട് പറയുന്നത് പോലെ എഴുതി തീർക്കുകയാണ്.

പോസ്റ്റ് ടൈറ്റിൽ -അതങ്ങനെ കിടക്കട്ടെ. അത് മലയാളം ആക്കിയാൽ മൊത്തത്തിൽ കുളമാകും !!

കുറച്ചു ദിവസമായിട്ടു ഓഫീസിലെയും വീട്ടിലെയും കുട്ടികളുടെയും കാര്യങ്ങൾ ഒറ്റയ്ക്ക് മാനേജ് ചെയ്യേണ്ട സാഹചര്യമായിരുന്നു .ചിലപ്പോൾ ജോലി തന്നെ രാജിവച്ചു വേറെ എന്തേലും പണിക്കു പോയാലോ എന്ന് വരെ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടി . എല്ലാവര്ക്കും ജീവിത തിരക്കിനിടയിൽ തോന്നുന്ന അതെ ചിന്ത.ഞാനും നാട്ടിൽ പോയി 10 acre തോട്ടം വാങ്ങി,അതിൽ കുറെ തെങ്ങും വാഴയും നട്ടു  നോക്കി നടത്തുന്നതാണ് ആരുടെ ഒക്കെയോ കൂടെ രാവിലെ തൊട്ട് രാത്രി വരെ വഴക്കിട്ടു കമ്പ്യൂട്ടറും നോക്കി കുത്തി ഇരിക്കുന്നതിലും നല്ലതു എന്ന് തീരുമാനിച്ചു .അല്ല ,അതാണല്ലോ എല്ലാരുടെയും സ്ഥിരമായ ചിന്ത റൂട്ട് . എന്തായലും ജീവിതത്തിൽ ഒരു വഴി തിരിവ് വേണം.

അങ്ങനെ ഒക്കെ ആലോചിച്ചു നടക്കുമ്പോഴാണ് ഇന്ന് രാജീവും കുട്ടികളും ഒരു വായികുന്നേരം എന്നെ ഫ്രീ ആക്കി പുറത്തു പോയത് . കുറെ നാളുകൾ കഴിഞ്ഞുള്ള ഈ "ബ്രേക്ക്" അതെങ്ങിനെ ചിലവാകണം എന്ന് ചിന്തിച്ചു .

ഒന്ന് സമാധാനമായി കേശ ഭാരം ചീകി തീർത്തു ഒരു നെയിൽ പോളിഷ് ഇട്ടപ്പോഴേക്കും ഒരു മണിക്കൂർ തീർന്നു കിട്ടി. അവർ തിരികെ വരുന്നതിനു മുൻപേ വേഗം ഒരു ഉപ്പുമാവും കൂടെ ഉണ്ടാക്കിയാൽ വായിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ബുക്കിന്റെ ഒന്നോ രണ്ടോ പേജുകൾ കൂടെ വായിച്ചു തീർക്കാമെന്ന് തോന്നി.

അങ്ങനെ ഞാൻ ഉപ്പുമാവിന്റെ പണി പുരയിലായി. അറിയാനുള്ളതെല്ലാം റെഡി ആക്കി റവ എല്ലാം എടുത്തപ്പോഴാണ് തിരുമ്മിയ തേങ്ങാ ഇല്ലെന്നു ഞാൻ കാണുന്നത്. തേങ്ങാ തിരുമ്മണം. അതിനു പൊട്ടിച്ച തേങ്ങാ വേണം .
സാധാരണ തേങ്ങാ വാങ്ങിയാൽ ഉടനെ അത് രാജീവിനെ കൊണ്ടോ ജോലിക്കാരിയെ കൊണ്ടോ പൊട്ടിച്ചു ഫ്രിഡ്ജിൽ അടുക്കും . മലയാളിയായ ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ ഇതുവരെ തേങ്ങാ പൊട്ടിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ ചിലരെങ്കിലും ചിരിക്കും.വെട്ടുകത്തി ഉടയോഗിച്ചിട്ടില്ല.പേടിയാണ്.

ഇനി എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് കുറച്ചു നേരം ആലോചിച്ചു നിന്നു .പട്ടർ സ്റ്റൈൽ "arisi " ഉപ്പുമാവ് ആണ് പകുതി വഴിയിലായി നിൽക്കുന്നത്. നിർത്തിയിട്ടു വേറെ വല്ലതും ഉണ്ടാക്കിയാലും ഈ ചെയ്തത് മുഴുവൻ കളയേണ്ടി വരും. ഒന്നുങ്കിൽ അവര് വരുന്നത് വരെ കാത്തു നിൽക്കണം .അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ പൊട്ടിക്കണം.

ഇതിനു മുൻപു താമസിച്ചിരുന്ന വീട്ടിൽ ഒരു മാർബിൾ കോർണറിൽ ഗണപതിക്ക്‌ പൊട്ടിക്കുന്ന പോലെ എറിഞ്ഞും തട്ടിയുമൊക്കെ ആണ് ഞാൻ  പൊട്ടിച്ചിരുന്നത്. ഈ വീട്ടിൽ അങ്ങനെ ഒരു ഇടമില്ല. സിംഗിൾ എറിഞ്ഞാലോ? തേങ്ങാ എറിഞ്ഞു സിങ്ക് വളഞ്ഞാലോ പൊട്ടിയാലോ പിന്നെ അതിലും വലിയ പുകിലാവും. വെട്ടുകത്തിയും തേങ്ങയും ഒന്ന് കയ്യിൽ എടുത്തു. ആകെ ഒരു വെപ്രാളം.  പരിചയമില്ലാത്ത കാരണം എന്റെ കയിലേക്കും വെട്ടിയാലോ. സെരിയാവില്ല .

വെട്ടുകത്തിയും തേങ്ങയും താഴെ വച്ച് ഞാൻ രാജീവിനെ ഫോൺ ചെയ്തു. ഉടനെ എത്തുമെങ്കിൽ കാത്തിരിക്കാം .പ്രശ്നം ഞാൻ മാറ്റിവച്ചു. പക്ഷെ അവർ വൈകുമെന്ന് രാജീവ് പറഞ്ഞതോടെ പ്രതീക്ഷ തെറ്റി.

അവർ വരാന് കാത്തിരുന്നാൽ, പിന്നെ ഉപ്പുമാവ് ഉണ്ടാക്കി കഴിക്കാൻ പാകമാവുമ്പോഴേക്കും ഒത്തിരി വൈകും.  വീണ്ടും ഞാൻ ചിന്താവിഷ്ട്ടയായി . സമയം കുറച്ചു കൂടെ ഉണ്ടല്ലോ,എന്നാൽ ഭാഗ്യയെ വിളിച്ചിട്ടാവാം തേങ്ങാ പൊട്ടീര് ചടങ്ങു എന്ന് തീരുമാനിച്ചു.അവളോട് സംസാരിച്ചു ഏറെ ദിവസമായി . കുറെ കാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ച കൂട്ടത്തിൽ അവളോടും  ഞാൻ എന്റെ തേങ്ങാ പ്രശ്നം നിരത്തി . പൊട്ടിക്കാൻ എളുപ്പത്തില് തേങ്ങാ വെള്ളത്തിൽ കുതിർത്തു വച്ചിരിക്കുകയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

എന്നെകാളും 4 വയസ്സ് ഇളയ കുട്ടി വെട്ടു കത്തി വച്ച് തേങ്ങാ പൊട്ടിക്കുന്ന അതിശയമോ നടകേടോ ,അവൾ ഫോണിൽ കൂടെ പകർന്ന ധൈര്യമോ? ഫോൺ വച്ചതും ഞാൻ ഗോധയിലിറങ്ങി. അവളുടെ ടിപ്സിൽ തേങ്ങയുടെ മൂന്ന് കണ്ണുകളിൽ ഒരെണ്ണം വേറെ തരമാണ് .ആദ്യം അത് കണ്ടു പിടിക്കണം.
അതിന്റെ "diagonally " എതിരായി ഒരു സ്ഥലത്തു തട്ടിയാൽ പെട്ടെന്ന് പൊട്ടും എന്നാണ് അവൾ പറഞ്ഞത്.

തേങ്ങാ ഉരുണ്ടതും ,അതിൽ "diagonally ഓപ്പോസിറ്റ" എന്ന് പറഞ്ഞു തന്നതും ഒരു സിവിൽ എഞ്ചിനീയർ ആണെന് മറക്കരുത്.

കുറെ നേരം കണ്ണും ആംഗിൾ-ഉം തപ്പി ഞാൻ വളഞ്ഞു.പിന്നെ എന്തായാലും രണ്ടിൽ ഒന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടു തന്നെ കാര്യേമെന്നു തീരുമാനിച്ചു വെട്ടുകത്തി കയ്യിൽ എടുത്തു.

ഗണപതിയേയും  ,  ദേവികളെയും (അല്ല,ഇത് അടുക്കള പണിയാണല്ലോ !)
മനസ്സിൽ ധ്യാനിച്ച് ആദ്യത്തെ വെട്ടു.  ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല. അതൊരു നല്ല ലക്ഷണമായി തോന്നി ഞാൻ രണ്ടും മൂണും നാല് തവണയും വെട്ടി. പിന്നെ വെട്ടോടു വെട്ടു. ഒരു പ്രാവശ്യം വെട്ടിയിടത്തു രണ്ടാമത്തെ പ്രാവശ്യം വെട്ടു വീഴാത്ത കൊണ്ട് തേങ്ങ കല്ല് പോലെ ഇരിക്കുന്നു.

എന്റെ വിശ്വാസവും ഉത്സാഹവും എല്ലാം മങ്ങാൻ തുടങ്ങി . ഇതെന്നെ കൊണ്ട് പറ്റിയ പണിയല്ല എന്ന് തോന്നി തുടങ്ങി .തേങ്ങാ ചിരട്ട ഞാൻ കൊത്തി കൊത്തി മിനുങ്ങാറായോ എന്ന് വരെ സംശയം തോന്നി.

രാജീവും ഞാനും സിദ്ധാർത്ഥിന് ധൈര്യവും ഉത്സാഹവും പകർന്നു കൊടുക്കാൻ പറയാറുള്ള സ്പൈഡർ ആൻഡ് ദി വെബ് കഥ ഓർത്തുപോയി.തേങ്ങാ മുറുകെ പിടിച്ചു എല്ലാ ശക്തിയും വെട്ടുകത്തിയിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ വെട്ടുകളിൽ ഒതുക്കിയപ്പോൾ അവസാനം തേങ്ങാ പൊട്ടി.

36 വർഷങ്ങളും 10 മാസവും കഴിഞ്ഞു മലയാളിയായ എന്റെ ജീവിതത്തിലെ വഴി തിരിവ്! ഒരു തേങ്ങാ വെട്ടുകത്തികൊണ്ടു പൊട്ടിച്ചു. അഭിമാനമായിട്ടു പറയാം.

ആദ്യമായി പൊട്ടിച്ച തേങ്ങയുടെ ഫോട്ടോ എടുത്തു. സന്തോഷ കാണീർ വന്നില്ല എന്നെ ഉള്ളു. കഷ്ടപ്പെട്ട് പൊട്ടിച്ച തേങ്ങാ അരച്ച് ഉണ്ടാക്കിയ ഉപ്പുവമായതു കൊണ്ടാവാം ,എന്നതിന് കഴിച്ചപ്പോൾ നല്ല രുചി ഉണ്ടായിരുന്നു.

പിന്നീട് ഈ സംഭവത്തിനെ പറ്റി ആലോചിപ്പോൾ തോന്നിയ കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ആണ്...

ഒരു പ്രശ്നം വന്നപ്പോൾ ആദ്യം ഞാനതു മാറ്റി വെക്കാൻ നോക്കി. പേടി,അനുഭവമില്ലായ്മ ,അറിവില്ലായ്മ എന്ന മറയിൽ നിന്ന്  സ്വന്തമായി ചെയ്യാൻ കഴിവില്ല എന്ന്  ഞാൻ തന്നെ എന്നെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചു തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ചു .എന്നെ ഞാൻ തന്നെ നേരിടേണ്ടി വന്നതാണ് ആദ്യം ചെയ്യേണ്ടി വന്നത്.

രണ്ടാമത്തേത് വയസ്ത്രയായാലും പഠിക്കാൻ അതൊരു തടസ്സമാകരുതു .
ജീവിതത്തിൽ പഠിക്കാൻ മറന്നവൻ ജീവിക്കാൻ മറന്നു എന്ന് എവിടെയോ വായിച്ചിട്ടുണ്ട് .

നിശ്ചയിച്ചു ഉറപ്പിച്ച കാര്യം തടസങ്ങളും വിഷമങ്ങളും നേരിട്ട് മുഴുമിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതാണ് അവസാനം എന്നെ ഒരു തേങ്ങാ ഇന്ന് പഠിപ്പിച്ചത്.ആദ്യം കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടിയെങ്കിലും അവസാനം കാര്യം നടന്നു.

രണ്ടു വരിയുടെ ക്യാപ്ഷൻ ഇട്ടു  ഫേസ്ബുക്കിൽ ഇട്ടാൽ നാട്ടുകാരെന്നെ സിംഗപ്പൂരിലെ ഊളമ്പാറയിൽ എത്തിക്കുമെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ രസകരമായ ഈ അനുഭവം ഇങ്ങനെ എഴുതി തീർക്കാമെന്നു വച്ചതു.പൊട്ടിച്ച തേങ്ങയുടെ പടവും  ,വെട്ടിന്റെ രേഖകളും ചേർത്ത്.....

LIFE IS NOTHING BUT ...KNOWING HOW TO CRACK A NUT!!

People people everywhere ....not one familiar smile, Nor one kind glance!

People people everywhere ....not one familiar smile, Nor one kind glance!
Yes, sometimes it's very true that the more the crowd the more lonelier you are. And that is precisely where i am.
Everything around looks so shallow , hollow and fake. Far far away, in the struggle of their own lives  do they miss me too? Do they hear my silent call ?

To one of the most beautiful girls I have known

Dear Merlin

Yes, I still (choose) to spell your name incorrectly.

As i took my late night walk today, my thoughts were you and only you. Were you watching me as I thought how handsome daniel looked on his birthday? Did you walk with me as i thought how beautiful you looked in that yellow saree on your engagement day? Is this how we connect across this distance?

May you be in peace and joy wherever you are. May lots of love and heavens choicest blessings shower on Daniel. 

Murphy again

A door lock repair that has been pending for weeks, two faulty window frames, a wobbly coffee table, a leaking tap; a handyman who attends phone promptly, promises to come everyday and does not turn up; two small kids- one down with viral and other a fussy toddler; husband away; lots of cooking and lastly, freelance work.  Feel handsfull. 

"Born" Identity....

I was at the shuttle bus stand this morning with my mother in law. I saw another lady waiting for the bus as well. I have seen her often around the condo and she looked familiar. I have often wanted to ask her if she had a house in Bangalore. I decided today was my chance to do so.

Me: Aunty...by any chance do you have a house in Koramangala , Bangalore? ( I thought she was my old landlord's wife). 

She: No..I am a singaporean. I have been here for 40+ years. Long time....

Me: Oh!! Okie. You look very familiar... so i thought id ask you. 

Smiles Exchanged... 

She: Where are you from? Bangalore? 

Now this is a question I find very tricky. Born in kerala, married to a tamilian , settled at Bangalore. So where do I belong? I think to all of these and may be more. The time based logic that I have spent 21 years of my life in Trivandrum made me say " Kerala". Her face looked slightly confused, maybe she heard me speak tamil to my mother in law a while ago. I quickly added up "She is from Coimbatore". 

She: Aahhh ok.

She spoke in tamil to amma about her life, children and asked amma how she found Singapore. Amma replied with a "Yes...its good". The two ladies got chatting and somewhere down the line she asked amma...

She: You are a brahmin? 

My blood is already asking me how it matters. But I chose to be a silent spectator of the elderly conversation. 

Amma replied: Yes.

She: Iyengar?

Amma: No... Iyer.

Now I knew this was coming even before she asked.

She (now looking at me): You are also???

Even before I blinked my eye, amma stepped in and replied "Yes, she is also iyer". 

All I could do is return both the ladies a smile. Their world is strange.I do not belong there for sure. I do not understand the importance of being a Nair nor being an Iyer. Being either does not give me any more importance or value than what I truely am. I would like to teach my kids that there are two people...only two. The good and the bad. Nothing more....Absolutely nothing more. 

The land of the lord in gods own country

It is the land of lord Padmanabha ; soil of the travancore kings in gods own country.
The mighty arabian waves wash through the enchanting coast, plush green coconut trees deck up most of the land which is surrounded by seven hills.
Thiruvananthapuram, meaning "city of Anantha Padmanabha", known internationally as "Trivandrum", is the state capital of Kerala, and is located on the western coast of mainland India. If you are looking for a beautiful landscape, great food, mix of modern times set in a backdrop of medieval Indian architecture and a wonderful cultural experience; this is the place to be.

"lakshadeepam festival at anantha padmanabha swamy temple. Happens once in 6 years.

How to get there: Thiruvananthapuram International airport , the first in the state is located around 15 kms from main city and is easily accessible. It is connected well to UAE, Singapore and seasonal flights to Australia/ Europe too. The Trivandrum central railway station and bus stand are located at Thampanoor and connect the capital to all parts of Kerala and India well. The roads are great, but watch out for occasional potholes , esp during the monsoon season. The state is densely populated, so the highways are not really "freeways" to zoom through. They are narrow and there are just too many heavy vehicles using it. To commute within the city, there are auto rickshaws that are reasonably priced. Taxis are available from the airport, railway station and bus stand.

When to go: If you love the rains, the best time to go is during the harvest festival season. Onam, the main festival in Kerala, is celebrated between August - September every  year as per the local calendar. The city is decorated and there is a whole week of tourism promotional events that happen which ends with a grand procession. Spoiler Alert - Mind the rains and the crowd. Not for fussy travellers. October - February is usually considered peak tourist season. The native language is Malayalam, but the state is one of the most literate in India, so you can move around easily with English and Hindi too.

Where to stay: There are many 5 star beach resorts like - Taj , Poovar island resorts etc that a comfortable stay in world class facilities. For people who want to blend in with the city have an option of a good amount of hotels with accommodation within the city. One should think twice before booking secluded places and quite corners in the city. Homestays can also be tricky. With a sudden influx of labourers from other states in Northern India, the safety quotient of the city has gone down.

Places to see: The city has a good mix of places of historical importance, beautiful scenery and for relaxation. A typical tourist package would cover the below.
- Backwaters of Veli tourist village.
- Kovalam beach, hot favourite among tourists. This beach is one of the busiest during tourist season. It has some amazing beach shacks, resorts, traditional ayurvedic massage centres, local shopping centres etc.
- Shanghumukham beach - As the name suggest, the coast line is shaped in the shape of a conch.
- Varkala Beach.
- The Padmanabha swamy temple. There are some traditional rules followed here. Read up on some do's and don'ts before your visit to temple. For e.g: dress code. Apart from temple, there are lot more things to see and do at East Fort. Ramanayar Palace and KuthiraMalika palace museums have a good collection of antiques from the royal times.
- The city's zoo is a good picnic spot if you are travelling with kids. But do mind a little stenchy smell here and there.
-Sri Chitra art gallery. This is haven for the art lovers. They have a lovely collection of Raja Ravivarma paintings that are famous around the world.
- Kanakakunnu palace is the place where all the cultural festivities happen. It is the place to be during the harvest festival season. There are exhibitions, food stalls, traditional dance performances and a kids fair.

the lovely Kovalam beach.

What to Shop: Most tourists come for the traditional ayurvedic experience which is getting more and more popular. They come and get a full ayurvedic treatment, buy oils and consumables for a year before they head back. The next best thing that people buy is gold. Almost every street has a jewellery shop, but look for ISI mark 22 carat pure gold. It makes sense to buy it from leading jewellery shops such as Bhima, Malabar gold, Joyalukkas, Kalyan etc. The traditional off white costume with pure gold zari work , a cotton hand weave of kerala also appeal to the west. Banana chips made from raw banana fried in coconut oil is another must buy. The local shops at East Fort , Chalai bazar and Palayam market are good places to buy all of these. Brass antiques and khadi weave from SMSM behind the old secretariat building is quite famous.

Food lovers paradise: When in the capital, a must have is the traditional tapioca and fish curry meal. A wide variety of local seafood flavours are available at most of the restaurants here. Mubarak, a non vegetarian paradise is located in the busy streets of chalai bazar. There are specific hotels for pure vegetarians. One should look for chains of  "Aryaas, ananda bhavan, arya bhavan around the city. You can also get a decent North Indian, Chinese , Italian, Maldivian food around the city quite easily. One should also definitely not miss the late night food stalls, popularly known as "thattukada". The hot dosas served with sambar and spicy chutney is sure to leave your taste buds wanting more. While at it, do not miss the double omelet and end it with a piping hot cup of "chaya" (tea).